Void - Ultima Vez

In Void presenteert Wim Vandekeybus een wereld waarin verstoten personages – zij die in hun eigen bubbel of leegte leven en afwijken van de maatschappelijke normen – centraal staan. Met een minimalistisch decor, hedendaagse choreografie en een wisselwerking tussen geluid en stilte nodigt Void het publiek uit om na te denken over diepere vragen rond individualiteit en verschil.

Void laat zien hoe het podium een ruimte is waar de gangbare labels van normaal of abnormaal vervagen, of zelfs worden omgekeerd. Het stuk draait om mensen die niet het verwachte pad volgen, maar er op fascinerende manieren van afwijken. Ondanks hun verschillen leven de personages samen in harmonie, wat een optimistisch perspectief biedt op individualiteit, waarbij respect en samenwerking prevaleren boven agressie, zelfs in momenten van conflict.

“Elk personage in Void ziet de wereld vanuit zijn unieke perspectief en via hen verkennen we bredere maatschappelijke thema’s. Het gaat om het doorgronden van de complexe innerlijke werelden van deze personages, empathie tonen voor hun eenzaamheid en het begrijpen van hun worstelingen. De samenleving conditioneert ons vaak om een dunne lijn van normaliteit te volgen, waarbij alles daarbuiten als abnormaal wordt bestempeld. Maar het onbewuste, het onvoorspelbare aspect van ons werk is cruciaal. Deze creatie viert die verstoten personages en de zeldzame toelating van anderen tot hun innerlijke werelden." – Wim Vandekeybus

Void is geen weerspiegeling van de realiteit, maar een uitnodiging voor het publiek om zijn eigen verbeelding te verkennen. “Mensen moeten onderzoeken wat deze personages zouden kunnen zijn,” zegt Vandekeybus. Hij gelooft dat iedereen een element van het abnormale in zich heeft en dat deze personages dit universele aspect belichamen.

De samenwerking met de jonge Belgische componist Arthur Brouns voegt diepte toe aan het stuk, waarbij de muziek een unieke sfeer schept die zowel verbondenheid als eenzaamheid benadrukt.

Tenslotte weerspiegelt de titel Void de schijnbaar oneindige mogelijkheden. Vandekeybus beschrijft het als een ruimte vol potentieel in plaats van leegte. “Leegte biedt juist talloze mogelijkheden. We denken vaak dat een lege ruimte betekenisloos is, maar dat is niet zo. Voor mij betekent leegte een gebrek aan normaliteit en daarin schuilt enorm veel potentieel.” Dit idee vormt de kern van de voorstelling, waarin de ruimte zelf wordt vervormd en verborgen. Net als een kind dat abstracte ideeën achtervolgt, wordt het publiek uitgenodigd om de mogelijkheden binnen die leegte te ontdekken.