Roeland Hendrikx Ensemble | Beyond Vertigo

Kamermuziek van filmcomponisten

Wat gebeurt er wanneer filmcomponisten het witte doel loslaten om klassieke muziek te schrijven? Verliezen ze dan een vangnet, of werpen ze eerder een keurslijf af?
Ennio Morricone had geen nood aan beeld om pure muziek te schrijven: zijn Metamorfosi di Violetta is een verbluffende dissectie van de psychische erosie van Violetta Valéry, de tragische heldin uit La Traviata.
Ook de Armeense (film)componist Tigran Mansurian kon zonder filmische leidraad: in zijn aangrijpende Agnus Dei voor violist Oleg Kagan zweeft hij tussen Gregoriaanse meditatie en avant-garde dissonantie om de pijn van onverwerkt verdriet voelbaar te maken.
Bernard Herrmann had nooit de behoefte om pure muziek te schrijven, maar de componist van iconische Hitchcock-soundtracks als Psycho en Vertigo levert wel het kroonjuweel van dit programma met zijn Souvenir de Voyage: een beeldend en sfeervol tableau in drie bewegingen, dat een diep cinematografisch bewustzijn uitstraalt.
Dat laatste geldt ook voor Nino Rota’s Trio voor klarinet, cello en piano en Frédéric Devreese’s Valse Sacrée: subtiele, maar uiterst suggestieve (film)muziek die op zichzelf kan staan als tijdloze kunst...

Tigran Mansurian | Agnus Dei in memoriam Oleg Kagan (2006)
Agnus Dei
Qui Tollis peccata mundi
Miserere Nobis

Nino Rota | Trio for clarinet, cello and piano (1973)
Allegro
Andante
Allegrissimo

Ennio Morricone | Metamorfosi di Violetta

Bernard Herrmann | Souvenirs de voyage (clarinet and string quartet)
Lento (Molto tranquillo)
Andante (Berceuse)
Andantino (Canto amoroso)

Frédéric Devreese | Valse Sacrée (1989) (clarinet, cello, piano)


Musici
Roeland Hendrikx | klarinet
Nicolas Dupont en Noémi Tiercet | violen
Sander Geerts | altviool
Sébastien Walnier | cello
Liebrecht Vanbeckevoort | piano