Peter Verhelst & Mattias De Craene - Zinay!

In 2017 ontmoetten Mattias De Craene en Peter Verhelst elkaar tijdens een (godbetert) poëzieavond en begonnen daar een gesprek dat nu nog altijd verdergaat: over filmische muziek, over woorden die een onderdeel worden van muziek, over muziek en woorden die samen een ruimte vormen.

Is Zinay! een film zonder beelden? Poëzie zonder boek maar met muziek? Is het wel muziek? Een performance? Een manier om angsten te bezweren? Om de dood te bezweren? Om het leven te vieren? Een oefening om woorden en klanken in en uit te ademen? Een ritueel?

Voor dichter Peter Verhelst is het woord ‘zinay’ een totem, een uitroep die zowel bescherming biedt als ruimte creëert. Het werd ook de sleutel tot zijn samenwerking met muzikant en componist Mattias De Craene. Samen zoeken ze naar een taal van woorden, klanken en rituelen. 

In Zinay! wordt de dood rechtstreeks aangesproken - telkens met een andere naam. De tekst krijgt zo de vorm van een aanroeping: bezwerend, confronterend én ontwapenend. De Craenes muziek vormt de bedding: klanken rekken zich uit tot een landschap, waar vertraging en herhaling een ritueel scheppen dat door verdriet heen leidt. Het resultaat is een half-wakkere ervaring tussen disciplines: poëzie die oplost in muziek, muziek die de woorden opnieuw uitvindt. Het is een collectieve reis door de schemerzone tussen leven en dood, waarin emoties niet verteld maar doorleefd worden. 

Zinay! - volgens Mattias De Craene en Peter Verhelst - is geen “schoon dingsje met een schoon muzieksje eronder.” Zinay! is een trip, een helend ritueel.