La Città Della Donne

In La città delle donne (1980) voert Federico Fellini zijn protagonist—gespeeld door Marcello Mastroianni—op als een man die, na een toevallige ontmoeting in de trein, verzeild raakt op een surrealistisch feministisch congres. In een opeenvolging van droomachtige scènes worden hem een reeks vrouwelijke archetypen voorgehouden: verleidster, moeder, agressor, hoer, slachtoffer en ongrijpbaar ideaal. De film ontvouwt zich als een fantasielandschap waarin de vrouwelijke figuur niet verschijnt als individu, maar als projectievlak voor mannelijke angsten, verlangens en misverstanden.

Juist deze dynamiek maakt de film bijzonder relevant binnen Pauline Curnier Jardins universum, waarin representaties van vrouwelijkheid—en de mechanismen die die representaties produceren—kritisch worden opengelegd.