Dupont Lajoie

Misschien wel de beroemdste film van Yves Boisset, een van de hardste en gewelddadigste, met een meesterlijke regie, schrijfstijl en acteerprestaties. Vanaf de titel, een verwijzing naar het concept van de gemiddelde Fransman in de jaren 1970, wordt alles met vitriool behandeld, maar met een gerechtigheid die het bloed doet kriebelen. Een Parijse cafébaas brengt elk jaar met zijn vrouw en zoon zijn vakantie door op een camping in Zuid-Frankrijk, waar hij dezelfde vrienden ontmoet. Niet ver daarvandaan biedt een bouwplaats werk en onderdak aan slecht betaalde arbeiders uit de Maghreb. Wanneer er een afschuwelijke misdaad wordt gepleegd, worden deze onschuldige arbeiders al snel uitgekozen door de kamperende heethoofden. Naast Jean Carmet staan enkele acteurs uit de vaste cast van Boisset (Victor Lanoux, Michel Peyrelon), de gezichten van de Franse cinema, terwijl Isabelle Hupert en Jean-Pierre Marielle als Guy Lux-imitator indruk maken. Voor één keer is de flik geen smeerlap (Jean Bouise is een uitstekende commissaris) en de vervreemding komt niet van een autoritaire instelling, maar verplettert alle personages in de film, arme stakkers die gevangen zitten in een cyclus van geweld zonder uitweg.