DICHT, muziektheater

DICHT

studie voor viool en psychose/étude pour violon et psychose

Collectief Luna Roja

Isabelle Decraene, vio(o)lon - Jan Fonteyn et Dirk De Strooper, acteurs

Gespeeld in het Nederlands met Franstalige boventitels Wat je moeilijk verwoord krijgt, maar toch kwijt wil, zoekt zijn eigen weg. Een muzikant speelt het, een theatermaker maakt het en een dich ter dicht. Isabelle Decraene, violiste, zocht, als zus van een dichter kampend met psychoses, een manier om respectvol om te gaan met de vragen, ergernissen, vooroordelen, clichés en platitudes die gepaard gaan met die diagnose en de weg ernaartoe. Ze wou een voorstelling maken over “zo ie mand” als kind in een gezin, als man, als broer. Zijn relatie van hem als dichter met zijn omgeving. Zijn schrijfsels als uitlaat, maar ook inlaat en toeverlaat.  

POUR DE VRAI seulement le 09.10 et 16.10.2025 Joué en Néerlandais, surtitré en Français Ce que l’on a du mal à exprimer, mais dont on veut se débarrasser, trouve son chemin. Un musicien le joue, un homme de théâtre le crée et un poète le poétise. Isabelle Decraene, violoniste, sœur d’un poète avec des troubles psychotiques, cherchait un moyen d’aborder avec respect les questions, les désagréments, les préjugés, les clichés et les platitudes qui accompagnent ce diagnostic et le chemin qui y mène.  

Jan is theater maker, theater speler en theater leerkracht pur sang. Op een speelvlak staan is als thuiskomen. Isabelle wist als kind al dat ze vioolspelend door het le ven zou gaan. Hoe of waar, dat wist ze toen nog niet, maar wel altijd en overal … als orkestmuzikante, of met tango en Braziliaanse muziek. De voorstelling ‘Dicht’ is een hartsproject. Een driejarig proces waarin een concertant experiment uitgroe ide tot een heuse voorstelling met verreikende impact. Acteren in televisie-, film-, theater- en performance werk gaf meer en meer vorm aan de speler/maker die hij de dag van vandaag is. En de honger en het plezier leeft nog vurig door.  

Dirk De Strooper Dirk stapte meteen na zijn mas ter in de graveerkunsten naar het figurentheatergezelschap Taptoe: hij speelde en creëerde er tientallen producties. Sinds dien verdeelt hij deze brede ervaring als speler/maker in workshops e.a. Het is net dat live samenspel van dramatur gie en muziek, in combinatie met een gevoel voor plasticiteit en techniciteit, dat voor hem theater als totaalkunst zo bij zonder maakt.  

Samen met haar medespelers Jan Fonteyn en Dirk De Strooper kneedden ze geruime tijd de dense klei van anekdotiek, ervaringen en ver gaarde kennis. Pleun van Engelen draaide die literaire klei tot een elegant stuk. Ze voegde tegelijkertijd een meta-laag toe. Die over het maken van deze voorstelling. Waarom voor de zus, die van de dichter, een muziektheatervoorstelling nodig werd. Omdat ze zo dichtbij stond maar ook zo ver weg.  

Elle a voulu créer un spectacle sur “une telle personne” en tant qu’enfant dans une famille, en tant qu’ homme, frère. Sa relation de poète avec son entourage. Ses écrits comme exutoire, mais aussi comme propre refuge. Avec ses coacteurs Jan Fonteyn et Dirk De Strooper, ils ont longuement malaxé l’argile dense des anecdotes, des expériences et des connaissances accumulées. Pleun van Engelen a transformé cette argile littérai re en une pièce élégante. Elle y a ajouté une méta-couche, celle de l’élaboration de cette performance. Pourquoi s’imposait-il, pour la sœur du poète, un spectacle de théâtre musical? Parce qu’elle se sentait tout aussi proche que loin de son frère