De Ajuinkouter - Lezing met lichtbeelden

Waarom de Ajuinkouter?

Het gebied tussen de stadsvesten waarop later de Zonnestraat werd aangelegd en de Osbroek, zijdelings ten westen begrensd door de Geraardsbergsestraat en ten oosten door de Erembodegemstraat, thans het Burgemeestersplein, was een vruchtbare kouter. Zeker vanaf het begin van de 19de eeuw werd hij de Ajuinkouter of het Ajuinveld genoemd, zoals op de kadasterkaart van landmeter De Ponthier uit 1829. Tussen de Postweg (later tot Sint-Kamielstraat verbreed) en de stadgracht bevond zich destijds wel nog een strook drassige grond, lager gelegen dan de Ajuinkouter: het Scherreveld, nu enkel nog aanwezig in een straatnaam. 

De aanleg van een stadspark en een ringlaan en de komst van een drinkwaterleiding met als vereiste een watertoren zorgden in de aanvang van de 20ste eeuw voor een oprukkende verstedelijking van de Ajuinkouter. Veldwegjes werden verbreed tot straten, om-zoomd door kavels bouwgrond. De reeds druk bebouwde aloude invalsweg uit Ninove en Geraardsbergen, de Geraardsbergsestraat, werd volledig dichtgebouwd.

Het verdwijnen in 1947 van de straatnaam Ajuinveld, die door de nieuwe benaming Dokter André Goffaertsstraat werd vervangen, zette definitief een punt achter het agrarische verhaal van dit gebied.

De ontstane volksbuurt, de Watertorenwijk en de Zoutstraatpoort, zoals de Geraardsbergsestraat genoemd werd, bood ons genoeg gegevens, foto’s, filmmateriaal en verhalen om een stadwandeling en een lezing over dit stadsdeel te organiseren en er een bijhorend ‘boeksken’ over samen te stellen.