compagnie barbarie / BRONKS - Première (8+)

Een voorstelling over beginnen en over hoe moeilijk het is om daarmee te eindigen

De voorstelling zal beginnen bij het begin.

Dat is redelijk logisch. Beginnen bij het begin is altijd handig om te kunnen volgen.

De eerste scène zal dan ook de openingsscène zijn waarmee de voorstelling begint.

Natuurlijk begint de voorstelling pas als ze begonnen is.

Het begin zal duidelijk zijn.

Zo van: ‘Start’. En dan is het begonnen.

Maar voorlopig moet je nog even wachten. Tot het begint.

Al ben je zelf natuurlijk ook al wel even bezig. Al een jaar of negen. Of acht. Of twaalf. Of vijfenzeventig.

Misschien heb je het gevoel dat hét maar niet wil beginnen.

Dat je wacht. Tot wanneer het er dan eindelijk is.

Je weet wel: het echte begin.

En soms voel je dat grote mensen plots raar naar je kijken. Met een blinkende traan in hun oog. Dan strelen ze over je haar en zeggen ze: ‘Ach, was ik maar zoals jij. Voor jou moet het allemaal nog gaan beginnen.’

Bestaat er zoiets als een nieuw begin?

Is een wit blad wel echt zo wit als we zouden willen?

Hoe bepalend is een begin voor alles wat nog moet komen?