Wildeman

“… en toen opende het verdriet zijn zwarte muil en slokte me op met huid en haar.” Ieder jaar in augustus gaat bij de uit Vlaanderen gevluchte herbergier Beer het licht uit. Dan sluit hij zich op in z’n zolderkamer in Amsterdam om ‘af te dalen’ in de gebeurtenissen van z’n leven. Het is een geschiedenis van verlies en verraad, met het broeierige Antwerpen van de 16e eeuw als decorum. Een stad die drijft op handel en geld maar waarin de eenheid zoek is. En ook Beer is verscheurd, door een verinnerlijkte pijn waar hij niet omheen kan: drie vrouwen verloor hij in het kraambed, en nog steeds is hij op zoek naar die spreekwoordelijke andere helft. Is er voor Wildeman ook een Wildevrouw? En is dat niet de wens van iedereen? Hoe ga je met verdriet om? Mag je langer rouwen dan de omgeving dat meestal verdraagt? Op uitnodiging van artistiek directeur Piet Arfeuille schrijft Jeroen Olyslaegers, uitgaande van zijn bejubelde historische roman Wildevrouw een nieuwe monoloog Wildeman voor rasverteller Bob de Moor. Na de creatie in Tielt is De Kern in Wilrijk de eerste plek die deze voorstelling ontvangt.