Closing Party (arrivederci e grazie)

Na Happy Hour en El pueblo unido jamás será vencido sluiten Alessandro Bernardeschi en Mauro Paccagnella hun Trilogie van het Geheugen af met Closing Party (arrivederci e grazie). Dit slotbal is zowel absurd als ironisch. Er straalt geen glitter af en het laat ons de laatste schokken van de grote utopieën uit de geschiedenis zien en overdenken. Closing Party (arrivederci e grazie) is het laatste paneel van een betoverend drieluik dat de capriolen van de middelbare leeftijd uitbeeldt. Het roept het einde en de uitputting op als een mogelijk nieuw begin, waar intieme herinneringen verstrengeld raken met het collectieve geheugen om samen één lichaam te vormen. Alessandro en Mauro leggen gebaren vast en ontvouwen hun trajecten, van Marianne Faithfull tot de Boléro van Béjart, van de Italiaanse jaren van lood tot Pier Paolo Pasolini, van veren tot pruiken, zonder de tutu’s te vergeten. Maar dit alles zou niets betekenen zonder de delicate schoonheid van hun ouder wordende dansende lichamen, die het politieke karakter van het stuk versterken, waar de leeftijd het hart uitmaakt van de choreografische frase, in plaats van alleen maar de metaforische achtergrond ervan te zijn. Een dans voor twee, een afscheidswals, ironisch en gek, een laatste bal dat zowel ernstig is als licht, met een scenische partituur die gebaseerd is op een verwarrend dubbelspel.